Ինչպես հարմարավետ զգալ անհրամար իրավիճակներում:

Ցանկանում ես դառնալ հաջողակ ձեռնարկատե՞ր: Ոչինչ այքան կարևոր չէ,որքան անհրամարությանը հարմարվելը:
Ես համոզված եմ ,որ անհրաժեշտ է ձգտել հարմարվել անհարմարությանը:
Գրեթե ամենը, ինչ ստեղծում է արժեք, պահանջում է ջանք, կենտրանցվածություն և անհրամարություն:
Ձեռներեցները, ովքեր ձգտում են հաջողության, հաճախ վախենում են այս միտքը լսելիս: Կամ հաճախ գաղտնի հույս են ունենում, որ նրանք բավականաչափ խելացի են, իսկ կանոնները վերաբերվում են բոլորին, բացի իրենցից:

Վախն անհանգստությունից հանգեցնում է անվերջ որոնոմների: Նրանք հուսահատորեն փնտրում են հնարքներ, որոնց միջոցով կկարողանան հաջողության հասել՝ առանց ջանք գործադրելու:
Կեղծ ձեռնարկատիրության հսկայական արդյունաբերությունը օգուտ է քաղում ձեռնարկատերերի այն հույսից, որ այդպիսի հնարքներ իրոք գոյություն ունեն:
Դա խաբկանք է:
Պառզապես ցանկացողը դառնում է իրական ձեռնարկատեր այն ժամանակ, երբ հասկանում է, որ միակ գաղտնիքը` գործելու խիզախությունն է: Նրանք հասկանում են, որ ամենակարևորը գործելն է, որ ձեռնարկատիրական անհամարությունը կարող է ինքնին լինել որպես կողմնացույց` մատնանշելով իրական ճշմարտությունը՝ արժեքի ստեղծումը:
Սրա հիմքում է ընկած իրական հաջողությունը.

Հարմարվելն անհրամարությանն այնքան պարզ է, որքան հասկանալը, որ անհրամարությունն այնտեղ է, որտեղ արժեքն է: Հետևի՛ր դրան և կլինես ճիշտ ճանապարհի վրա:
Ձեռնարկատերը հաջողության է հասնում, երբ աշխատում է արտաժամյա և սեփական հեռախոսով զանգահարում է իր ստարտափի առաջին 1000 հաճախորդներին: Հեշտ ճանապարհը կլիներ վարձու աշխատողների միջոցով աշխատանքը կատարելը, բայց այդ պարագայում հնարավորություն չէր լինի ուսումնասիրել շուկան, ուսումնասիրել հարմարվածությունը շուկային և չէր լինի հնարավորություն` ստանալ հաճախորդների համակրանքը, որը 1.0 գաղափարի տարբերակը հաջողությամբ փոխարինում է 2.0 հաջողակ իդեայով:
Ձեռարկատերերը հաջողություն են հասնում ճիշտ այպես, ինչպես հաջողության հասան Air BnB-ի հիմնադիրները, երբ վերցրին խցիկը և սկսեցին շրջել քաղաքում՝ որպեսզի օգնեն նոր օգտատերերին` իրենց արձակուրդը վարձակալելու գործընթացը ավելի գրավիչ դարձնելու գործում: Եվ այդպես էլ եղավ:
Ժամանակակից աշխարհը սարսափում է ցավից:

Մեր ժամանակակից մշակույթը կանի ամեն ինչ` խուսափելու համար ցավից և տառապանքից: Կան հաբեր, որոնք օգնում են` անհարամարավետության զգացողության դեպքում:
Ներկա մշակույթը թյուրըմռնում ունի կյանքի իրական նպատակի վերաբերյալ: Մենք հիացած ենք հեդոնիստական հաճույքներով և խուսափում ենք աշխատանքային տառապանքից: Կենսակերպի դիայնը` ապրել հանգստյան օրերի համար:
Մենք օպտիմալացնում ենք վայելքները և դնում ենք միայն պասիվ սպառմանը վերաբերող նպատակներ:
Այս ամենը նշանակում է (եթե բնութագրելու լինենք 2 կոպիտ փոխաբերությամբ) սեղանին դրված է գումար, բայց այն հասանելի միրգ չէ:
Վախեցնող հնարավորությունը դրված է անհրամար, բարձր սեղանին, և սպասում է մեկին, ով կձգվի(ախխխ) և կվերձնի այն:
Շատերը նույնիսկ չեն փորձում:

Անհարմարությանը հարմարվելը հեշտ է դառնում, երբ հասկանում ես, որ անհարմարությունից խոսափողները իրականում խղճուկ են: Նրանք չեն հասկանում իրական իմաստը:
Ձեռնարկատերերի համար հատկապես, անհարմարությանը հարմարվելը հեշտ է դառնում, երբ հասկանում են, որ մրցակցությունը կորչում է ,երբ ամեն ինչ գնալով բարդանում է: Հաջորդ մղոնի վրա այլևս երթևեկություն չկա:
Ապահով գործել, հաճույքների համար կուտակել, հնարավորինս քիչ աշխատել՝Netflix նայելու համար: Այս ամենն այն մարդկանց համար է, ովքեր մշտական խոր քնի մեջ են:
Անհարմարությանը կհարմարվես, երբ հասկանաս , որ ծանր աշխատանքը, անհարամարությունները` ձեռնարկատիություն և իրական արժեք ստեղծելու համար, ստիպում են քեզ իսկապես ապրել: